முதுகுத்தண்டு பயங்கரமா வலிக்கிறது .பெரியவா

 

"முதுகுத்தண்டு பயங்கரமா வலிக்கிறது .பெரியவா"

(நடுத்தர வயசு பக்தரின் கோரிக்கை)

 

"நல்லெண்ணெய்,வெளக்கெண்ணெய். வேப்பெண்ணெய்" ( மூணு தினுசு எண்ணெயை எப்பவும் வைச்சு இருக்கணும்). (முதுகு வலி,முட்டு வலி . வயிறு சுத்தப்படுத்தல், மற்றும் பாதத்தை பாதுகாத்தல்-பெரியவாளின் அற்புத விளக்கம்)

 

நன்றி-குமுதம் லைஃப்

தொகுப்பு-லலிதா பரமேஸ்வரி.

தட்டச்சு-வரகூரான் நாராயணன்.

 

மகாபெரியவா மடத்துல இருந்த சமயம் அது. எத்தனை எத்தனையோ பேர் அவரை தரிசிக்க தினமும் வருவா.

 

வயசானவா, இளம் வயசுக்காரா, சின்னக் குழந்தைகள் இப்படியெல்லாம் எந்த வித்தியாசமும் இல்லாம,ஆண்கள் பெரியவாளுக்கு நமஸ்காரமும், பெண்கள் பஞ்சாங்க நமஸ்காரமும் பண்ணுவா.(இரண்டுமுழங்கால்,இரண்டு முழங்கை, நெற்றி தரையில படறமாதிரி முழங்காலை மடக்கிச் செய்யறது பஞ்சாங்க நமஸ்காரம் . நெடுஞ்சாண்கிடையா அப்படியே விழுந்து செய்யறது சாஷ்டாங்க நமஸ்காரம்.)

 

தன்னை மத்தவா நமஸ்காரம் செய்யறச்சே எல்லாம்நாராயணா, நாராயணான்னு சொல்வார் ஆசார்யா .அதாவது நமஸ்காரம் தனக்கு இல்லை. பகவானுக்குன்னு அர்த்தம்.

அந்தமாதிரி ஒரு சமயம் நடுத்தர வயசு பக்தர் ஒருத்தர் , மகாபெரியவாளுக்கு நமஸ்காரம் செஞ்சுட்டு ரொம்ப கஷ்டப்பட்டு முழங்கால்களை பிடிச்சுண்டு எழுந்திருந்தார்.

 

மகாபெரியவா அவரைக் கொஞ்சம் உத்துப் பார்த்தார். அந்தப் பார்வையோட அர்த்தத்தைப் புரிஞ்சுண்ட அந்த பக்தர்,"முதுகுத்தண்டு பயங்கரமா வலிக்கிறது பெரியவாஅலோபதிலேர்ந்து ஹோமியோபதி வரைக்கும் பார்த்துட்டேன் .ஒண்ணும் கேட்கலை! குனிஞ்சு நிமிர்ந்தா வலீல உசுரு போகறது!" அப்படின்னு சொன்னார்.

 

"தைல ஸ்நானம் பண்ணற (எண்ணெய் தேய்ச்சுக் குளிக்கற) பழக்கம் இருக்கோ நோக்கு?" கேட்டார்,மகாபெரியவா.

 

பெரியவா அப்படிக் கேட்டதும் கொஞ்சம் நெளிஞ்ச அவர், "இல்லை பெரியவா.. முந்தியெல்லாம் பண்ணிண்டு இருந்தேன். இப்போ வேலை, வர்த்தகம் அது இதுன்னு தினமும் இருக்கற அவசரத்துல வெறும் ஜலத்தைத் தலைல விட்டுண்டு ஓட வேண்டியதா இருக்கு..!"சங்கடமா சொன்னார்.

 

"ம்..எல்லாம் அவசர யுகமாயிடுத்து.செக்குல ஆட்டின நல்லெண்ணெயை சரீரம் முழுக்க தேய்ச்சுண்டு நன்னா ஊறினதும் அரப்புப் பொடி தேய்ச்சுக் குளிச்ச காலத்துல யாருக்கும் இப்படி முதுகு வலி,மூட்டி வலியெல்லாம் வரலை.. இப்போ அவா அவா தேகத்தை கவனிச்சுக்கறதுக்குக் கூட நேரம் இல்லைங்கறா..!"சொன்ன பரமாசார்யா மறுபடியும் தொடர்ந்தார்

 

"பழசை மறக்கக்கூடாதுன்னுட்டு, சனிநீராடுன்னு பாடத்துலயே வைச்சு சொல்லிக் குடுத்தா. ஆனா படிச்சதை யெல்லாம் யாரு இப்ப ஃபாலோ பண்றா? நீ ஒண்ணு பண்ணு. இனிமேலாவது வாரத்துக்கு ரெண்டு நாள் தைல ஸ்நானம் பண்ணு. மிளகு ரசத்தையும்,பெரண்டைத் தொகையலையும் அடிக்கடி சேர்த்துக்கோ!"

 

பெரியவா சொல்ல,"அப்படியே செய்யறேன் பெரியவா..!" பணிவா சொல்லிட்டு பிரசாதம் வாங்கிக்கறதுக்காக கையை நீட்டினார் அந்த பக்தர்.

 

"கொஞ்சம் இரு...இந்த சமயத்துல எல்லாருக்குமே பொதுவான இன்னொரு விஷயத்தையும் சொல்றேன்.அதையும் கேட்டுட்டுப் போ..!" பெரியவா சொல்ல, அவர் என்ன சொல்லப் போறார்ங்கறதைக் கேட்க எல்லாரும் ஆர்வத்தோடு தயாரானா.

 

"எல்லா கிரஹஸ்தாளும் வீடுகள்ல மூணு தினுசு எண்ணெயை எப்பவும் வைச்சு இருக்கணும். சுவாமிக்கு வெளக்கு ஏத்தவும், சமையல் பண்ணவும் நல்லெண்ணெய். இதுல சிலர் சமைக்கறதுக்கு நல்ல எண்ணெயும், சுவாமிக்கு கொஞ்சம் மட்டரகத்தையும் வாங்கறதா கேள்வி அது தப்பானது. எப்பவுமே பகவானுக்கு ஒசத்தியானதைத்தான் தரணும்.

 

அடுத்தது வெளக்கெண்ணெய். பச்சைக் குழந்தையோ, பெரியவாளோ உஷ்ணத்தால் வயத்துவலி வந்துட்டா, இது கண்கண்ட மருந்து. நாபியைச் சுத்தி தடவிண்டா போதும் சட்டுன்னு குணம் தெரியும். அந்தக் காலத்துல ரொம்ப ப்யூரான வெளக்கெண்ணெயை உள்ளுக்கே மருந்தா குடுப்பா. வயத்தை சுத்தப்படுத்திடும்.

 

மூணாவது, வேப்பெண்ணெய். இதை யாரும் இப்போ வாங்கறமாதிரியே தெரியலை. ஆனா இது மூட்டுவலிக்கு சரியான ஔஷதம். வயசானவா தெனமும் இதை கை,கால், மூட்டுல தடவிண்டா, முட்டிவலி சுத்தமா வரவே வராது.

 

இன்னொரு முக்கியமான விஷயம்.எண் ஜாண் ஒடம்புக்கு சிரஸே ப்ரதானம்னு சொல்லுவா .ஆனா அந்த சிரஸுலேர்ந்து தேகம் முழுக்க சௌகர்யமா இருக்கணும்னா,அதுக்கு பாதத்தை பத்திரமா பார்த்துக்கறது ரொம்ப அவஸ்யம்.

ஸ்நானம் பண்ணி முடிச்சதும்,தலையைத் தொடைச்சுக்கறது மாதிரியே பாதத்தையும் அக்கறையா தொடைச்சுக்கணும். தெனோம் ராத்திரி தூங்கறதுக்கு முன்னால காலை நன்னா அலம்பி,பாதத்தை ஈரம்போகத் தொடைச்சுக்கணும். பாதத்தை பத்திரமா பார்த்துண்டாலே தேகம் சீர்கெடாம பத்திரமா இருக்கும்.

 

அந்தக் காலத்துல, வெளீல போய்ட்டு ஆத்துக்குத் திரும்பி வந்தா, காலை நன்னா அலம்பிட்டு ,வாய் கொப்பளிச்சுட்டுத்தான் உள்ளேயே நொழைவா! வெளி மனுஷா வந்தாலும் வாசல்ல கால் அலம்பச் சொல்லுவா. ஆனா இன்னிக்கு வீட்டுக்கு உள்ளறை வரைக்கும் செருப்புக் காலோட நடமாட ஆரம்பிச்சுட்டா.

 

அப்புறம் நோய் எப்படி வராம இருக்கும். இதையெல்லாம் சொன்னாலும் இப்போதைக்குக் கேட்டுக்கறவா, அப்புறம் அதைக் கடைப்பிடிப்பாங்கறதுக்கு நிச்சயம் இல்லை. ஏதோ சரீரத்து மேல அக்கறை உள்ளவாளுக்கு உப்யோகப்படுமேன்னு சொன்னேன். புரிஞ்சுண்டா சரி!" சொல்லி முடித்த ஆசார்யா, பக்தருக்கு பிரசாதம் குடுத்து அனுப்பினார்.

 

இது நடந்து ஒரு மாசம் இருக்கும். மறுபடியும் மகாபெரியவாளை தரிசிக்க வந்திருந்தார் அந்த பக்தர். இந்த முறை நெடுஞ்சாண் கிடையா ஆசார்யா திருவடியில விழுந்து நமஸ்காரம் பண்ணிட்டு, அப்படியே எழுந்து நின்னார். அந்த வேகமே அவரோட முதுகுவலி முழுசா குணமாயிடுத்துங்கறதைக் காட்டித்து.

தானத்தில் சிறந்தவர் யார் ?

 

RAJI Turmeric Powder for bathing purpose

RAJI Turmeric Powder for bathing purpose
For orders mail to njlravi@gmail.com

The Elephant Chain

 

வாஞ்சிநாதன்-ஆயிரக்கணக்கான இளைஞர்களை தனது வீர சாகசத்தால் ஈர்த்த புரட்சி வீரர் (1886 - 1911)

வாஞ்சிநாதன்-ஆயிரக்கணக்கான இளைஞர்களை தனது வீர சாகசத்தால் ஈர்த்த புரட்சி வீரர் (1886 - 1911)

 

வாஞ்சி என்று அறியப்படும் வாஞ்சிநாதன் எனும் புரட்சி வீரன் திருநெல்வேலி மாவட்ட கலெக்டரை சுட்டுக் கொன்று தானும் தற்கொலை செய்து கொண்டதன் மூலமாக சுதந்திரப்போராட்ட வரலாற்றில் இடம் பெற்றார்.

1886 ஆம் ஆண்டு செங்கோட்டையில் ரகுபதி ஐயருக்கும் ருக்மணி அம்மாளுக்கும் வாஞ்சிநாதன் மகனாகப் பிறந்தார். இவருடைய இயற்பெயர் சங்கரன் என்பதாகும்.இளமைக்காலத்தில் இவர் மிகவும் அமைதியான, கூச்ச சுபாவம் உள்ள சிறுவனாகவே இருந்துள்ளார் .படிப்பதில் மிகவும் ஆர்வம் கொண்டிருந்தார். இவர் திருவனந்தபுரத்திலுள்ள மூலம் திருநாள் மகாராஜா கல்லூரியில் பி.ஏ படிப்பும் , பரோடா பல்கலைக் கழகத்தில் பட்ட மேற்படிப்பும் படித்திருந்தார். கல்லூரியில் படிக்கும் காலத்தில் இவருடைய பெற்றோர் இவரை பொன்னம்மாள் என்ற பெண்ணுக்கு திருமணம் செய்து வைத்தனர். இதன் பிறகு நல்லதொரு அரசாங்க வேலையும் இவருக்குக் கிடைத்தது.

திருவிதாங்கூர் காட்டிலாகா துறையில் இவருக்கு எழுத்தராக வேலை கிடைக்க இவர் அதை மகிழ்ச்சியுடன் ஏற்றுக் கொண்டார் .திருவிதாங்கூரில் இவர் தனது மகிழ்ச்சியான இல்லற வாழ்க்கையில் இருந்தபோது சுதந்திரப் போராட்டத்தில் வ .உ. சிதம்பரம் பிள்ளை போன்றோர் கடுமையாக ஆங்கிலேயரை எதிர்த்து போராடும் விஷயங்களை அறிந்து கொண்டார். 1908 ஆம் ஆண்டில் மார்ச் 12ஆம் தேதி வ.உ.சிதம்பரம் பிள்ளை அவர்கள் தேசத்துரோக குற்றம் சாட்டப்பட்டு பாளையங்கோட்டை சிறையில் அடைக்கப்பட்டார். இதன் காரணமாக திருநெல்வேலி மற்றும் தூத்துக்குடியில் இருந்த தேசபக்த வீரர்களின் உணர்வுகள் கிளர்ந்தெழுந்தன. நகரம் முழுவதும் ஆவேசம் கொண்ட மக்களின் எதிர்ப்புப் பேரணிகளும் ,போராட்டங்களும் ஆங்கிலேய போலீசாரால் மிகவும் அராஜகமான முறையில் அடக்கப்பட்டன. இத்தகைய கடுமையான போலீஸ் அடக்கு முறைக்கு காரணமான திருநெல்வேலி மாவட்ட கலெக்டர் ஆஷ் துரை மக்களின் வெறுப்பை சம்பாதித்துக் கொண்டான். இதுமட்டுமன்றி ஆஷ் துரையின் கடுமையான நெருக்குதல் களினால் சிதம்பரம் பிள்ளையின் சுதேசி கப்பல் கம்பெனியும் நஷ்டமடைந்து இழுத்து மூடப்பட்டது . இத்தகைய காரணங்களினால் தேசபக்தர்கள் ஆஷ் துரையின் மீது கடும் கோபம் கொண்டு இருந்தனர்.

ஆஷ் துரை கொல்லப்படுவதற்கு முக்கிய பின்னணியாக செயல்பட்டவர் நீலகண்ட பிரம்மச்சாரி என்கிற சுதந்திரப் போராட்ட புரட்சி வீரர் ஆவார். இவர் 1910 இல் சென்னை மாகாணத்தில் சுற்றுப்பயணம் செய்து இரகசியமான முறையில் ஆங்கிலேயர்களுக்கு எதிரான புரட்சி படை வீரர்களை தேர்ந்தெடுத்து பயிற்சியும் அளித்து வந்தார். இந்த காலகட்டத்தில்தான் இவரோடு தொடர்புக்கு வந்த வாஞ்சிநாதனும் ஆயுதப்பயிற்சி பெற்று ஆங்கிலேயர்களுக்கு எதிராக புரட்சியில் ஈடுபடத் தொடங்கினான் .நீலகண்ட பிரம்மச்சாரியோடு வாஞ்சிநாதன் , சங்கர கிருஷ்ண ஐயர் ஆகிய புரட்சி வீரர்கள் ஒன்றிணைந்து பாரதமாதா சங்கம் என்ற ஒரு அமைப்பினை ஏற்படுத்தி அதன் மூலமாக செல்வாக்கு மிகுந்த ஆங்கிலேயர்களை தீர்த்து கட்டுவதற்கான திட்டங்களில்  ஈடுபட்டனர்.

 

1911 ஆம் ஆண்டு ஜனவரி மாதத்தின் முற்பகுதியில் ஆஷ் துரையை தீர்த்து கட்டுவதற்கான முன்னேற்பாடுகளில் வாஞ்சிநாதன் இறங்கினார் . அதன் முதல் கட்டமாக தன்னுடைய அரசாங்கப் பணியிலிருந்து மூன்று மாதம் விடுப்பு எடுத்துக்கொண்டு பாண்டிச்சேரியில் தங்கியிருந்த வ வே.சு ஐயரை சென்று சந்தித்தார் . ஐயர் அவர்கள் ஏற்கனவே ஆங்கிலேய காவல்துறையின் பல்வேறு குற்றச்சாட்டுகளுக்காக தேடப்பட்டு வந்தவர் . இது மட்டுமன்றி ஆங்கிலேயருக்கு எதிரான தீவிரமான கருத்துகளையும் கொண்டிருந்தார். ஐயரவர்கள் வாஞ்சிநாதனுக்கு கைத்துப்பாக்கி மூலம் குறி பார்த்து சுடுவதற்கான  பயிற்சியை வழங்கினார். திருநெல்வேலி மாவட்டத்தில் சிதம்பரனாரை சிறையில் அடைத்தது, சுதேசிக் கப்பல் கம்பெனியை நஷ்டம் அடையச் செய்தது, பொதுமக்கள் மீது அராஜகமான அடக்குமுறையை ஏவிவிட்டது போன்ற பல்வேறு காரணங்களுக்காக ஆஷ் துரையை தீர்த்துக்கட்ட வேண்டும் என்கிற அவருடைய திட்டத்தை வ. வே.சு ஐயர் இடம் தெரிவித்து வாஞ்சி அவரின் ஆசியும் பெற்றார். இங்கே பாண்டிச்சேரியில் இருந்த நேரத்திலே சொந்த ஊரில் வாஞ்சிநாதனுக்கு பிறந்த பெண் குழந்தையானது இறந்துவிட்ட சூழ்நிலையிலும் அவரால் இறுதி நிகழ்ச்சியில் கலந்து கொள்ள முடியவில்லை. இதற்கிடையே துணை கலெக்டராக இருந்த ஆஷ் துரை பொறுப்பு கலெக்டர் பதவிக்கு மாற்றப்பட்டு இருந்தான்.

வாஞ்சிநாதனின் திட்டம் செயல்படுவதற்கான நேரம் கனிந்து வந்தது. 1911ஆம் ஆண்டு ஜூன் 17ஆம் நாள் திருநெல்வேலி கலெக்டர் ஆஷ் துரை பயணம் செய்த ரயில் வண்டி மணியாச்சி ரயில் சந்திப்பில் நின்றது. இதனை முன்கூட்டியே எதிர்பார்த்து மணியாச்சி ரயில் நிலையத்தில் தனது கைத்துப்பாக்கியுடன்  காத்திருந்த வாஞ்சிநாதன் முதலாம் வகுப்பில் பயணம் செய்து கொண்டிருந்த ஆஷ் துரையின் ரயில் பெட்டி யில் விறுவிறு என்று ஏறினார் . ரயில் பெட்டியில் இருந்த அவர் தான் கலெக்டர் ஆஷ்  என்பதை உறுதி செய்து கொண்ட பின்னால் மிக நெருக்கத்தில் வைத்து தன்னுடைய கைத்துப்பாக்கியால் அவனைச் சுட்டார். இதனை சிறிதும் எதிர்பாராத ஆஷ் நிலைகுலைந்து கீழே விழுந்தான். மிக நெருக்கத்தில் வைத்து சுடப்பட்டதால் அவன் உடனடியாக உயிரிழந்தான். பிளாட்பாரத்தில் தாவி குதித்த வாஞ்சிநாதன் போலீசார் அவரை பிடிக்கும் முன்பாக அங்கிருந்த கழிவறையின் உள் ளே நுழைந்து, துப்பாக்கியை வாயில் நுழைத்துக் கொண்டு மீதமிருந்த ஒரு தோட்டாவால் தன்னைத்தானே சுட்டுக்கொண்டு வீரமரணம் அடைந்தார். இவ்விதமாக தான் எடுத்துக் கொண்ட இலட்சியத்தில் வெற்றி பெற்று தன்னுடைய இன்னுயிரையும் பாரத அன்னையின் திருவடிகளில் சமர்ப்பித்து விட்டார். இன்றும் இவருடைய இந்த வீர சாகசச் செயலை நினைவுபடுத்தும் விதமாக மணியாச்சி ரயில் நிலைய சந்திப்பானது "வாஞ்சி மணியாச்சி ரயில் சந்திப்பு"என்றே அறியப்படுகிறது.

ஸ்ரீ ராமரின் 68 தலைமுறை முன்னோர்களை தெரிந்து கொள்வோம்* !!!

ஸ்ரீ ராமரின் 68 தலைமுறை முன்னோர்களை தெரிந்து கொள்வோம்* !!!

1. பிரம்மாவின் மகன் -மரீசீ
2. மரீசீயின் மகன்- கஷ்யபர்
3. கஷ்யபரின் மகன் -விவஸ்வான்
4. விவஸ்வானின் மகன்- மனு
5. மனுவின் மகன் -இஷ்வாகு
6. இஷ்வாகுவின் மகன் -விகுக்ஷி
7. விகுக்ஷியின் மகன்- புரண்ஜயா
8. புரண்ஜயாவின் மகன் அணரன்யா
9. அணரன்யாவின் மகன் -ப்ருது
10. ப்ருதுவின் மகன்- விஷ்வாகஷா
11. விஷ்வாகஷாவின் மகன் -ஆர்தரா
12. ஆர்தராவின் மகன் யுவான்ஷ்வா-1
13. யுவான்ஷ்வாவின் மகன் ஷ்ரவஷ்ட்
14. ஷ்ரவஷ்டின் மகன் -வ்ரதஷ்வா
15. வ்ரதஷ்வாவின் மகன் -குவலஷ்வா
16. குவலஷ்வாவின் மகன் - த்ருதஷ்வா
17. த்ருதஷ்வாவின் மகன் -ப்ரோமத்
18. ப்ரோமத்தின் மகன்- ஹர்யஷ்வா
19. ஹர்யஷ்வாவின் மகன் -நிகும்ப்
20. நிகும்பின் மகன் -சன்டஷ்வா
21. சன்டஷ்வாவின் மகன் க்ருஷஸ்வா
22. க்ருஷஸ்வாவின் மகன் ப்ரஸன்ஜீத்
23. ப்ரஸன்ஜீத்தின் மகன் யுவான்ஷ்வா-2
24. யுவான்ஷ்வாவின் மகன் மன்தாத்தா
25. மன்தாத்தாவின் மகன் அம்பரீஷா
26. அம்பரீஷாவின் மகன் ஹரிதா
27. ஹரிதாவின் மகன் த்ரதஸ்யு
28. த்ரதஸ்யுவின் மகன் -ஷம்பூத்
29. ஷம்பூத்தின் மகன்- அனரண்யா-2
30. அனரண்யாவின் மகன் - த்ரஷஸ்தஸ்வா
31. த்ரஷஸ்தஸ்வாவின் மகன் ஹர்யஷ்வா 2
32. ஹர்யஷ்வாவின் மகன் -வஸுமான்
33. வஸுமாவின் மகன்- த்ரிதன்வா
34. த்ரிதன்வாவின் மகன் த்ரிஅருணா
35. த்ரிஅருணாவின் மகன் -திரிசங்கு
36. திரிசங்கு வின் மகன் ஹரிசந்திரன்
37. ஹரிசந்திரநநின் மகன் ரோஹிதாஷ்வா
38. ரோஹிதாஷ்வாவின் மகன் ஹரித்
39. ஹரித்தின் மகன் -சன்சு
40. சன்சுவின் மகன் -விஜய்
41. விஜயின் மகன் -ருருக்
42. ருருக்கின் மகன் -வ்ருகா
43. வ்ருகாவின் மகன் -பாஹு
44. பாஹுவின் மகன்- சாஹாரா
45. சாஹாராவின் மகன் -அசமஞ்சன்
46. அசமஞ்சனின் மகன் -அன்ஷுமன்
47. அன்ஷுமனின் மகன் -திலீபன்
48. திலீபனின் மகன்- பகீரதன்
49. பகீரதனின் மகன் -ஷ்ருத்
50. ஷ்ருத்தின் மகன் -நபக்
51. நபக்கின் மகன்- அம்பரீஷ்
52. அம்பரீஷனின் மகன் -சிந்து த்வீப்
53. சிந்து த்வீப்பின் மகன்- ப்ரதயு
54. ப்ரதயுவின் மகன் -ஸ்ருது பர்ணா
55. ஸ்ருது பர்ணாவின் மகன் சர்வகாமா
56. சர்வகாமாவின் மகன்- ஸுதஸ்
57. ஸூதஸின் மகன் -மித்ரஷா
58. மித்ராஷாவின் மகன்- சர்வகாமா 2
59. சர்வகாமாவின் மகன் அனன்ரண்யா3
60. அனன்ரண்யாவின் மகன் -நிக்னா
61. நிக்னாவின் மகன்- ரகு
62. ரகுவின் மகன் -துலிது
63. துலிதுவின் மகன் - கட்வாங் திலீபன்
64. கட்வாங் திலீபனின் மகன் - ரகு2
65. ரகுவின் மகன் - அஜன்
66. அஜனின் மகன் - தசரதன்
67. தசரதனின் மகன்
68. **ஸ்ரீ ரகு ராமன்**
இப்படி 68 பரம்பரை கொண்டது.
ராமாரின் குல வம்சத்தை பற்றி அறிவதே பெரும் புண்ணியம்!!!

 #ஜெய்ஶ்ரீராம்

பாண்டவர்கள் ஐவர் நாம் நன்கு அறிவோம்.... அதுப்போல் கௌரவர்கள் நூறு பேர் :

பாண்டவர்கள் ஐவர் நாம் நன்கு அறிவோம்.... அதுப்போல் கௌரவர்கள் நூறு பேர் :

1 துரியோதனன்- Duryodhana
2 துச்சாதனன்- Dussahana
3 துசாகன்- Dussalan
4 ஜலகந்தன் - Jalagandha
5 சமன் - Saman
6 சகன் - Sahan
7 விந்தன் - Vindhan
8 அனுவிந்தன் - Anuvindha
9 துர்தர்சனன்- Durdharsha
10 சுபாகு - Subaahu
11 துஷ்பிரதர்ஷனன் - Dushpradharsha
12 துர்மர்ஷனன் - Durmarshana
13 துர்முகன் - Durmukha
14 துஷ்கரன் - Dushkarna
15 காஞ்சநத்வாஜா - Kaanchanadhwaja
16 விகர்ணன்- Vikarna
17 சலன்- Saalan
18 சத்வன் - Sathwa
19 சுலோசனன் - Sulochana
20 சித்ரன் - Chithra
21 உபசித்ரன் - Upachithra
22 சித்ராட்சதன் - Chithraaksha
23 சாருசித்ரன்- Chaaruchithra
24 சரசனன் - Saraasana
25 துர்மதன் -Durmada
26 துர்விகன் - Durvigaaha
27 விவித்சு - Vivilsu
28 விக்தனன் - Vikatinanda
29 உர்ணநாபன் - Oornanaabha
30 சுநாபன்- Sunaabha
31 நந்தன் - Nanda
32 உபநந்தன் - Upananda
33 சித்திரபாணன்- Chithrabaana
34 அயோபாகன் - Ayobaahu
35 சித்திரவர்மன்- Chithravarma
36 சுவர்மன் - Suvarma
37 துர்விமோசன்- Durvimocha
38 மகாபாரு- Mahaabaahu
39 சித்திராங்கன் - Chithraamga
40 சித்திரகுண்டாலன் -Chithrakundala 41 பிம்வேகன் - Bheemavega
42 பிமவிக்ர - Bheemavikra
43 பாலகி - Vaalaky
44 பாலவரதன்- Belavardhana
45 உக்ரயுதன் - Ugraayudha
46 சுசேனன் - Sushena
47 குந்தாதரன்- Kundhaadhara
48 மகோதரன்- Mahodara
49 சித்ரயுதன் - Chithraayudha
50 நிஷாங்கி - Nishamgy
51 பஷி- Paasy
52 விருதகரன் - Vrindaaraka
53 திரிதவர்மன் - Dridhavarma
54 திரிதட்சத்ரன் - Dridhakshathra
55 சோமகீர்த்தி - Somakeerthy
56 அனுதரன் - Anthudaran
57 திரிதசந்தன் - Dridhasandha
58 ஜராசங்கன்- Jaraasandha
59 சத்தியசந்தன் - Sathyasandha
60 சதஸ் - Sadaas
61 சுவாகன் - Suvaak
62 உக்ரச்ரவன் - Ugrasravas
63 உக்ரசேனன் - Ugrasena
64 சேனானி - Senaany
65 துஷ்பரஜை- Dushparaaja
66 அபராஜிதன் - Aparaajitha
67 குண்டசை - Kundhasaai
68 விசாலாட்சன் - Visaalaaksha
69 துராதரன் - Duraadhara
70 திரிதஹஸ்தன் - Dridhahastha
71 சுகஸ்தன் - Suhastha
72 வத்வேகன்- Vaathavega
73 சுவர்ச்சன் - Suvarcha
74 ஆடியகேது - Aadithyakethu
75 பாவசி - Bahwaasy
76 நகாதத்தன் - Naagadatha
77 அமப்ரமாதி - Amapramaadhy
78 கவசி - Kavachy
79 கிராதன்- Kradhana
80 சுவீர்யவ - Suveeryava
81 குண்டபேடி - Kundhabhedy
82 தனுர்தரன் - Dhanurdhara
83 பீமபாலா - Bheemabala
84 வீரபாகு- Veerabaahu
85 அலோலுபன் - Alolupan
86 அபயன்- Abhaya
87 உக்ராசாய் - Ugrasaai
88 திரிடரதச்ரயன் -Dhridharathaasraya
89 அனாக்ருஷ்யன்-Anaadhrushya
90 குந்தபேதி - Kundhy
91 விரவி - Viraavy
92 சித்திரகுண்டலகன் - Chithrakundhala
93 தீர்தகாமாவு - Dhridhakarmaavu
94 பிரமாதி - Pramadhan
95 வீர்யவான் - Viraavy
96 தீர்கரோமன் - Deerkharoma
97 தீர்கபூ- Dheerkhabaahu
98 மகாபாகு - Mahabaahu
99 குந்தாசி - Kundhaasy
100 விரஜசன்- Virajass
(ஒரே ஒரு சகோதரி)
101 துர்சலை - Dursalai

வரலட்சுமி பூஜைக்கு தேவையான பொருட்கள்*

வரலட்சுமி பூஜைக்கு தேவையான பொருட்கள்*

*மண்டபத்திற்கு_அலங்காரபொருட்கள்.*

1- சின்ன வாழைக்கன்று இரண்டு

2- தோரணம் (கிடைத்தால்)

3- மாவிலை தோரணத்திற்கு.

4- முகம் பார்க்கும் கண்ணாடி (அம்மனின்    பின் அலங்காரத்தை ரசிக்க) 

5- சீரியல் மின் விளக்கு. அதை இணைக்க தேவையான extension cord.

6- பூச்சரம் அம்மன் அலங்காரத்திற்கு.

1- அம்மனை வைக்க சொம்பு.

2- காதோலை இரண்டு பக்கமும் வைக்க

3- கருக வளையல் இரண்டு பக்கமும் வைக்க

4- மாவிலைக்கொத்து, தேங்காய் மற்றும் அம்மன் வைக்க

5-தாழம்பூ ( கிடைத்தால் அதை கருக வளையலில் சேர்த்து இரு பக்கமும் வைக்கலாம்)

6- ஜடை அலங்காரம் இப்போது பூக்கடைகளில் கிடைக்கிறது.

7- சொம்பிற்கேற்ப சிறிய தேங்காய்.

8- சிறிய வாழை இலை. அதில் அரிசியை பரப்பி, அம்மனை வைக்க

9- புதிய ரவிக்கை துண்டு (அம்மனுக்கு சாத்த)

#பூஜைக்கு_தேவையான_பொருட்கள்.

1- திருவிளக்கு, எண்ணை, நெய், திரி மற்றும் ஏற்ற வத்தி பெட்டி.

2- பூமாலை மற்றும் உதிரிப்பூக்கள் (அர்ச்சனைக்கு)

3- பூஜை சாமான்கள் வைக்க தேவையான தட்டுக்கள்

4- மஞ்சள் தூள், சந்தனம், குங்குமம், அட்சதை வெற்றிலை, பாக்கு மற்றும் அவைகளை வைக்க கின்னங்கள்

5- ஊதுபத்தி, கற்பூரம், சாம்பிராணி

6- மணி மற்றும் கற்பூரம் ஏற்ற தட்டு.

7- பஞ்ச பாத்திரம், உத்தரினி.

8- இழை(மா)க்கோலம் போட தேவையான பொருட்கள் 

9- மஞ்சள் சரடு அதற்கு கட்ட பூ.

10- அர்க்கியம் விட கொஞ்சம் பால்

#நைவேத்தியங்கள்.

1-இட்லி

2- அப்பம்

3- வடை (உளுந்து வடை)

4-கொழுக்கட்டை 

5-வெல்ல பாயசம்

6- கொத்துக்கடலை சுண்டல் (சாயந்திரம் நைவேத்தியத்திற்கு) 

7- இதற்கு தேவையான தேங்காய், வெல்லம் மற்றும் தேவையான மளிகை சாமான்கள்

#பழ_வகைகள் 

1- வாழைப்பழம் மற்றும் கிடைக்கும் எல்லா பழங்களும்.

பூஜை முடிந்த பின், அர்க்கியம் விட்ட பிறகு, மஞ்சள் சரடை வலது கையில் கட்டிக்கொள்ளவும். 

மாலையில் அம்மனுக்கு சுண்டல் நைவேத்தியம் செய்து, கற்பூரம் ஆரத்தி எடுக்கவும்.

பூஜை முடிந்த பிறகு சுமங்கலிகளுக்கு தாம்பூலம் கொடுக்கவும். 

மறு நாள் காலை புனர்பூஜை செய்து, அம்மனை எடுத்து அரிசி பானையில் வைக்கவும். 

அம்மன் வைத்த அரிசியை, வரும் கிருஷ்ண ஜயந்தி பட்சணம் செய்ய உபயோகித்துக் கொள்ளலாம்.

அஹோபில மடம் 44-வது பட்டம் ஸ்ரீமத் அழகியசிங்கர் ஜீயர் சுவாமிகள் முக்கூரில் தங்கியிருந்த போது நடந்த சம்பவம். இவர் தான் திருவரங்கம் ராஜகோபுரத்தை ஆசியாவிலேயே உயர்ந்ததாகக் கட்டினார்.

அக்ரஹார வீதியில் வெண்மணல் தகித்தது. மனித நடமாட்டம் இல்லாத ஒரு பாலைவனம் போல் தெரிந்தது வீதி.

‘யாரோ சாமி வந்திருக்குன்னு சொன்னாங்க. ஊர்ல யாருமே இல்லியே’ என்று எண்ணியவாறு சைக்கிளை மிதித்தேன். பெயர் தான் நவாபு. ஆனால் அலுமினிய பாத்திரங்கள் விற்றுத்தான் சோறு. வாப்பா சொன்னபோதே
படித்திருக்கலாம். தொழில் கற்றுக்கொள்ள வேண்டி பாத்திரக்கடை காதரிடம் வேலைக்குப் போனது எவ்வளவு பெரிய தவறு! இப்போது நினைத்துப் பயனில்லை. வயிறு என்று ஒன்று இருக்கிறது. அதற்குத் தன்மானம் எல்லாம் கிடையாது. சைக்கிளை விட்டு இறங்கி ஒரு மர நிழலில் நின்றேன்.

ஒரு வாய் தண்ணீர் குடித்தால் தேவலாம் போல் இருந்தது. அக்கிரஹாரத்தில் யார் தண்ணீர் தரப் போகிறார்கள்? வாப்பா காலத்தில் தெருவில் நடக்கவே விட மாட்டார்கள். இப்போது எவ்வளவோ மேல். வியாபாரம் செய்யும் அளவு முன்னேறி உள்ளது. அப்போது தான் கவனித்தேன். எதிர் வீட்டில் வாசல் திண்ணையில் ஒரு பெரியவர் உட்கார்ந்திருந்தார். 4, 5 சின்னப் பையன்கள் கீழே உட்கார்ந்திருந்தார்கள். ஏதோ பாடம் படிப்பது போல் தெரிந்தது. பெரியவருக்கு உடம்பு ரொம்பவும் தள்ளாமையாக இருந்தது. உடம்பு முழுவதும் நாமம் போட்டிருந்தார். எதற்கும் இருக்கட்டும் என்று கைலியை இறக்கிவிட்டேன். பெரியவர் ஒருமுறை ஏறிட்டுப் பார்த்தார். எதற்கு வம்பு என்று சைக்கிளைக் கிளப்பிக் கொண்டு நடந்தேன். சொல்ல மறந்துவிட்டேன். வீதியில் நுழைந்ததும் டயர் பஞ்சரானது. எனவே தள்ளியபடியே தான் நடக்க வேண்டும். வீதியின் கிழக்குக் கோடிவரை நடந்தேன். பெரும்பாலும் எல்லா வீடுகளிலும் கதவு திறந்தே இருந்தது. ஆனால் வெளியில் யாரும் தென்படவில்லை. ‘பாத்திரம், அலுமினிய பாத்திரம், இண்டோலியப் பாத்திரம், பாத்திரம்..’ என்று கூவிப் பார்தேன். ஒரே ஒரு வீட்டு உள்ளிருந்து ஒரு 50 வயது மதிக்கத்தக்க ஆண் எட்டிப் பார்த்தார். அப்போதுதான் அது உறைத்தது. அடச்சீ தப்பு செஞ்சுட்டோமே.. அக்ரஹாரத்துலே அலுமினியப் பாத்திரம் யாரும் வாங்க மாட்டாங்களே! இதுக்குப் போயா இங்கே வந்தோம்

இந்த வெய்யில்லே. வந்த வழியே நடந்து சென்றேன். வெயில், தண்ணீர் இல்லை, பாத்திரம் விற்கவில்லை, மெள்ள தெருமுனைக்கு வந்துவிட்டேன். ‘

யோவ் பாத்திரம், பாத்திரம்..’ என்று கத்திக் கொண்டே ஒரு பிராமணப்பையன் அந்தப் பெரியவர் இருந்த வீட்டில் இருந்து ஓடி வந்தான். ‘உடனே வாப்பா..
பெரியவர் கூப்பிடுறார்’, என்றான்.

பெரியவருக்கு அவன் என்னவோ பெயர் சொன்னான். எனக்குப் புரியவில்லை. என்ன தப்புப் பண்ணினேன் என்று நினைத்துப் பார்த்தேன். கைலியைக் கூட இறக்கித் தானே விட்டிருந்தேன். வந்தது வரட்டும்னு வண்டியைத் தள்ளிக் கொண்டு பெரியவர் இருந்த வீட்டு வாசலுக்குப் போனேன்.
அப்போது தான் பார்த்தேன். பெரியவருக்கு 70 வயசுக்கு மேல இருக்கும். ஒரு பீடம் மாதிரி இருந்தது. அதன் மேல் உட்கார்ந்திருந்தார். மார்பு, வயிறு, கை, நெற்றி என்று நாமம் போட்டிருந்தார். நெற்றி நாமம் மட்டும் சற்று தடிமனாக இருந்தது. வீட்டுக்கு உள்ளே இன்னும் பலர் இருந்தாங்க. வேட்டி மட்டும்
கட்டி இருந்தாங்க. நாமம் போட்டிருந்தாங்க.

பெரியவர் என்னை உட்காரச் சொன்னார். ஒரு ஓரமா உட்கார்ந்தேன்.
அதுக்குள்ளே ஒரு ஐயரு வந்து,’ கொஞ்சம் தள்ளி உக்காருப்பா..’, என்று அதட்டினார். என்னைப் பெரியவர் உட்காரச் சொன்னது அந்த ஐயருக்குப் பிடிக்கவில்லை போல. பெரியவர் அந்த ஐயரை கோவமா ஒரு பார்வை பார்த்தார். பெரியவர் மட்டும் காவி கலர்ல துண்டு கட்டி இருந்தாரு. கையிலே மூணு கழிங்கள ஒண்ணாக் கட்டி, அது உச்சில ஒரு துணில கொடி போல இருந்துச்சு. அந்தக் கழிங்கள கையில வெச்சிருந்தாரு.

‘தமிழ் தெரியுமான்னு ஒரு கம்பீரமான குரல் கேட்டுச்சு. தலை நிமிர்ந்து பார்தேன். பெரியவர் தான் பேசியிருந்தார். தெரியும்னு தலை ஆட்டினேன். என்னமோ அவர்கிட்டே பேசுறதே கொஞ்சம் பயமா இருந்துச்சு.

அவரு முள்ளு மாதிரி தாடி வெச்சிருந்தார். தலைலேயும் வெள்ளை முடி. அசப்புல சிங்கம் மாதிரி இருந்துச்சு. ‘எந்த ஊர் உனக்கு?’ ‘பக்கத்துலே வேலூர் பக்கம் சாமி’
‘சாப்டாச்சா?’ ‘ஆச்சுங்க சாமி.

கருக்கல்ல கஞ்சி குடிச்சேங்க’. பெரியவருக்குப் புரியவில்லை.
அருகில் இருந்த நாமம் போட்ட இன்னொரு ஐயரு,’ அவன் கார்தாலே கஞ்சி சாப்டானாம் அடியேன்..’, என்று சொன்னார்.

பெரியவர் உள்ளே பார்த்து, ’ததீயாராதனம் ஆயிடுத்தா?’, என்று கேட்டார்.

இன்னொரு ஐயர் உள்ளே இருந்து ஓடி வந்து ஏதோ சொன்னார்.

பெரியவர் கேட்க அந்த ஐயர் ஏதோ சொன்னார். பாஷை புரியவில்லை.

இரண்டு நிமிஷம் நிசப்தம். ஏதோ பெரிய தவறு செய்துவிட்டோம் என்று நினைத்தேன்.

மேலே அண்ணாந்து பார்த்தேன். இடி இடிப்பது போல் பெரியவர் உள்ளே இருந்து வந்த ஐயரிடம் ஏதோ உத்தரவு போட்டார். அந்த ஐயர் உடனே கீழே விழுந்து வணங்கி உள்ளே சென்றார்.

 ‘எத்தனை பிள்ளை குட்டி உனக்கு?’, பெரியவர் என்னிடம் கேட்டார். ‘மூன்று பெண்கள் சாமி’, என்றேன். கொஞ்சம் பயமாகவே இருந்தது. ‘வீடு வாசல் இருக்கா?’ ‘அப்பா வைத்த வீடு ஒண்ணு இருக்கு சாமி, பாத்திரம் வியாபாரம் தான் தொழில்’, என்றேன். என்னவோ அந்தப் பெரியவர் பிடித்துப் போய் விட்டார்.

 இந்தக் கேள்விகளை யாரும் என்னிடம் கேட்டதில்லை. ஏதோ ஒரு அக்கறையுடன் கேட்பது போல் தோன்றியது. ‘பொண்கள் படிக்கறாளா?’, என்றார். ‘ஆமாங்கையா, ஸ்கோலு போவுறாங்க’, என்றேன். வாப்பா இருந்திருந்தால் இதே வயது தான் இருக்கும் அவருக்கும். கொஞ்சம் கொஞ்சமாக என் பயம் குறையத் தொடங்கியது.

என் குரல் சற்று வெளியே வருவது போல் உணர்ந்தேன். மற்ற ஐயர்கள் எல்லாரும் பெரியவரிடம் இருந்து கொஞ்சம் தள்ளியே மரியாதையுடன் இருப்பது போல் பட்டது. ‘இங்கே சாதம் போட்டா சாப்பிடறியா?’ அவர் அது தான் கேட்டாரா அல்லது பசி மயக்கத்தில் அப்படிக் காதில் விழுந்ததா தெரியவில்லை. குழப்பத்துடன் அவரையே பார்த்தேன். ‘சோறு போட்டா சாப்புடுவியான்னு கேக்குறாரு..’, என்றார் இன்னொரு ஐயர். அவர் குரலில் சற்று எரிச்சல் தெரிந்தது. ‘சாப்புடுறேன் சாமி’; என்றேன் நன்றியுடன். ஏனோ எனக்கு நெஞ்சை அடைத்தது. பக்கத்தில் ஒரு கொட்டகையில் சோறு போட்டார்கள்.

இரண்டு ஆள் சாப்பாடு சாப்பிட்டேன். உப்பு, காரம் எதுவுமில்லை.

சாப்பிட்டு முடித்ததும் பெரியவர் கூப்பிடுவதாகச் சொன்னார்கள். ‘சாப்டாச்சா?’ என்றார் புன்முறுவலுடன் தலையை ஆட்டினேன். ‘நன்னா இருந்துதா?’, என்று சிரித்தபடியே கேட்டர் பெரியவர். பதில் சொல்லாமல் மையமாக நின்றேன்.

‘பாத்திரம் எல்லாம் வித்துடுமா?’, என்று மறுபடியும் அவரே கேட்டார்

காலைலேர்ந்து ஒண்ணும் விக்கலீங்கையா. இங்கே ஐயமாரு இடம்னு தெரியாம வந்துட்டேன். அலுமினியம் வாங்க மாட்டாங்க. இனிமே வேற ஊர் தான் போகணும்’, என்றேன். ‘மொத்தமா என்ன விலை?’, என்றார். புரியாமல் நின்றேன். ‘எல்லாப் பாத்திரமும் வித்தா என்ன விலை கிடைக்கும்?’, என்று வேறொருவர் கேட்டார்.

‘100 ரூபா பெயரும் சாமி. அதுக்கு 2, 3 நாள் ஆகும்’, என்றேன் புரியாமல். பெரியவர் அதிகாரி போல் இருந்த ஒருவரைப் பார்த்தார். அவர் உடனே 120 ரூபாய் எடுத்துக் கொடுத்து ’எல்லாத்தையும் நாங்களே வாங்கிக்கறோம்’, என்றார். ஒன்றும் புரியவில்லை. இது ஏதோ மடம் போல் தெரிகிறது. ஐயமார் மடம். அலுமினியம் வாங்கறாங்களே. நம்பவும் முடியவில்லை. ஆனால் பணம் கொடுத்துவிட்டார்கள். அப்போது பெரியவர் பேசினார்.

‘எனக்கு ஒரு உபகாரம் பண்ணணும். இந்த பாத்திரங்களை எல்லாம் கொண்டு போய் வடக்கு வீதிக்குப் பின்னாடி குடியானவத் தெரு இருக்கு
அங்க ஆத்துக்கு ஒரு பாத்திரம்னு குடுக்கணும். குடுக்கறயா ?’, என்று
சொல்லி என்னை ஏறிட்டுப் பார்த்தார்.

இறைவன் கருணை வடிவானவன் என்று வாப்பா அடிக்கடி சொல்வார்.

 அஹோபில மடம் 44-வது பட்டம் ஸ்ரீமத் அழகியசிங்கர் ஜீயர் சுவாமிகள் முக்கூரில் தங்கியிருந்த போது நடந்த சம்பவம்.

இவர் தான் திருவரங்கம் ராஜகோபுரத்தை ஆசியாவிலேயே உயர்ந்ததாகக் கட்டினார்.

கிமு.482ல் தோன்றிய காஞ்சி மடமும் இதுவரை பொறுபேற்றவர்களின் விபரமும்

கிமு.482ல் தோன்றிய காஞ்சி மடமும் இதுவரை பொறுபேற்றவர்களின் விபரமும்

ஆதிசங்கரபகவத்பாதாள் தனது திக்விஜயத்திற்கு பிறகு, மோக்ஷபுரி என போற்றப்படும், காஞ்சிமாநகரத்தை வந்தடைகிறார் அங்கே தனக்கென ஒரு ஆஸ்ரமத்தை அமைத்திக் கொண்டார். தனது 32 வயதிற்குள் வியக்க தக்கும் வகையில் சாதனை புரிந்தார். 

அவரின் வாழ்க்கையில் சில நிகழ்வுகள்:- பிறந்தது-- கலி வருடம் 2593(கி.மு 509), சந்நியாசம் மேற்கொண்டது-- கலி 2603 (கி.மு 499), த்வாரகா மடத்தை அமைத்து அதன் தலைவராக ஹஸ்தமாலகரை நியமித்தது-- கலி 2611 (கி.மு 491), சீடர் தோடகாச்சாரியாரை தலைவராகக் கொண்டு ஜோதிஷ் மடத்தை ஸ்தாபித்தது கலி 2616 (கி.மு 486), பத்மபாதரை தலைவராக்கி கோவர்த்தன மடத்தை ஸ்தாபித்தது-- கலி 2617(கி.மு 485), சிருங்கேரியில் சீடர் சுரேஸ்வரை தலைவராக்கி சிருங்கேரி மடத்தை ஸ்தாபித்தது --கலி 2618 (கி.மு 484), ஸர்வக்ஞ பீடமென காமகோடி பீடத்தை காஞ்சியில் உருவாக்கியது-- கலி 2620(கி.மு 482), ஆதி சங்கரர் காஞ்சியில் முக்தியடைந்தாது --கலி 2625(கி.மு477).
இவர் கைலாசத்திலிருந்து ஐந்து ஸ்படிக லிங்கங்களை கொண்டு வந்தார், அவைகள் இப்போதும் கீழ்க்கண்ட இடங்களில் உள்ளன:- முக்தி லிங்கம்--கேதார்நாத், வர லிங்கம்--நேபாளம், போக லிங்கம்--சிருங்கேரி மடம், மோக்ஷ லிங்கம்- -சிதம்பரம், யோக லிங்கம்-- காஞ்சி காமகோடி மடம். 

காஞ்சியில் மடம் நிறுவி அதன் ஸ்தாபராக விளங்கியபின் இதுவரை 69 பேர் காஞ்சி மடத்தின் தலைமை பொறுப்பை பெற்றுள்ளனர். மறைந்த ஜெயேந்திரர் 69வது தலைமைப் பொறுப்பை வகித்து சமீபத்தில் முக்கியடைந்தார். தற்போது இந்த மடத்தின் 70வது தலைமை பொறுப்பை அலங்கரிக்கிறார் விஜயேந்திரர்.
இதுவரை தலைமை ஏற்றவர்களின் விபரங் களை எளிமையாக பார்ப்போம் .

1. ஆதி சங்கரபகவத்பாதாள்
இவரே காஞ்சி மடத்தின் ஸ்தாபகர், இங்கு அவர் ஸர்வக்ஞ பீடத்தின் தலைமையை ஏற்றார். ஆதிசங்கரர் தனது சிறுவயதிலேயே சந்நியாசம் பூண்டார், அதே போல் காஞ்சி மடத்திற்கு அதிபதியாகிறவர்கள் ப்ரம்மசரியத்திலிருந்து நேராக சந்நியாசம் பெறவேண்டும், அவர்களின் எல்லோருடைய திருநாமத்துடன் “இந்திர சரஸ்வதி” சேர்க்கப்படும். 

2 ஸ்ரீ சுரேஸ்வர சரஸ்வதி:-
இவர் மஹிஸ்மதியை சேர்ந்தவர், மந்தனமிஸ் ரர் என்ற பெயரில் வாதிட்டு தோற்று, ஆதிசங்க ரரின் சீடரானார், இவர் காஞ்சியில் முக்தி அடைந்தார்- -கி.மு 407, இவர் எழுதிய நூல்கள் வாதிக, நைஷ்கர்ம்ய சித்தி, இவரின் சிலை காமகோடிபீடத்திலுள்ளது, தினமும் அவருக்கு பூஜை செய்வர், இன்றும் மந்தனமிஸ்ர அக்ர ஹாரம் காஞ்சியிலுள்ளது.

3. ஸ்ரீஸர்வக்ஞாத்மன் சரஸ்வதி:-
தாமிரபரணி தீரத்திலிருந்து வந்தவர், ஏழு வயதில் சந்நியாசம் பெற்றார், ஸ்ரீ சுரேஸ்வரரின் கீழ் பாடம் பயின்றவர், இவர் எழுதிய நூல்கள்--ஸர்வக்ஞ விலாசம், சம்க்ஷேப ஸரீரகா, காஞ்சியில் கி.மு 364ல் முக்தியடைந்தார்.

4. ஸ்ரீஸத்யபோதேந்திர சரஸ்வதி:-
இவர் சேர நாட்டை சேர்ந்தவர், இவரும் சங்கரரின் பாஷ்யத்திற்கு உரை எழுதியுள்ளார், காஞ்சியில் கி.மு268ல் முக்தியடைந்தார்.

5. ஸ்ரீஞாநேந்திர சரஸ்வதி:-
இவர் எழுதிய நூல் “சந்திரிகா”, காஞ்சியில் கி.மு 205ல் முக்தியடைந்தார்.

6. ஸ்ரீசுத்தானந்தேந்திர சரஸ்வதி:
வேதாரண்யத்தை சேர்ந்தவர், காஞ்சியில் கி.மு 124ல் முக்தியடைந்தார்.

7. ஸ்ரீஆனந்த கணேந்திரசரஸ்வதி:-
சேரநாட்டை சேர்ந்தவர், சங்கர பாஷ்யத்திற்கு உரை எழுதியவர், காஞ்சியில் கி.மு 55ல் முக்தி யடைந்தார்.

8. ஸ்ரீகைவல்யானந்த யோகேந்திரசரஸ்வதி:-
திருப்பதியை சேர்ந்தவர், காஞ்சியில் கி.பி 28ல் முக்தியடைந்தார்.

9. ஸ்ரீக்ருபா சங்கரேந்திரசரஸ்வதி:-
ஆந்திர நாட்டை சேர்ந்தவர், ஆதிசங்கரரின் ஷண்மதஸ்தாபனத்தை உறுதிபடுத்தி அதை சீரிய முறையில் மக்களுக்கு அளித்தார், பகதி மார்க்கத்தை எளியமுறையில் செய்ய உதவினார், விந்திய பர்வதத்தில் கி.பி 69&ல் முக்தியடைந்தார்.

10. ஸ்ரீசுரேஸ்வரசரஸ்வதி:--
மஹாராஷ்டிர மாநிலத்தை சேர்ந்தவர், காஞ்சியில் கி.பி 127ல் முக்தியடைந்தார்.

11. ஸ்ரீசிவானந்த சித்கணேந்திர சரஸ்வதி:-
கர்நாடகத்தை சேர்ந்தவர், விருத்தாசலத்தில் கி.பி 172ல் முக்தியடைந்தார்.

12. ஸ்ரீசந்திரசேகரேந்திர சரஸ்வதி:-
பாலாற்றங்கரையிலிருந்து வந்தவர், சேஷாசல மலையில் கி.பி 235ல் மறைந்தார்.

13. ஸ்ரீசத்சித் கணேந்திரசரஸ்வதி:-
கடிலம் தீரத்திலிருந்து வந்தவர், அவதூத ராக வாழ்ந்தவர், காஞ்சியில் கி.பி 272ல் முக்தியடைந்தார்.

14. ஸ்ரீவித்யா கணேந்திரசரஸ்வதி:-
ஆந்திர நாட்டை சேர்ந்தவர், உக்ரபைரவரை அடக்கியவர் என்பர், அகஸ்திய மலையில் கி.பி 317ல் முக்தியடைந்தார்.

15. ஸ்ரீகங்காதரேந்திரசரஸ்வதி:-
ஆந்திர நாட்டை சேர்ந்தவர், அகஸ்தியமலை யில் கி.பி 329ல் முக்தியடைந்தார்.

16. ஸ்ரீஉஜ்வல சங்கரேந்திரசரஸ்வதி:-
மராட்டிய மாநிலத்தை சேர்ந்தவர், காஷ்மீரம் அருகிலுள்ள காலாபுரியில் கி.பி367ல் முக்தியடைந்தார்.

17. ஸ்ரீசதாசிவேந்திரசரஸ்வதி:-
காஷ்மீரத்தை சேர்ந்தவர், நாசிக் அருகிலுள்ள த்ரயம்பகத்தில் கி.பி 375ல் முக்தியடைந்தார்.

18. ஸ்ரீயோகபிலக சுரேந்திரசரஸ்வதி:-
மராட்டிய மாநிலத்தை சேர்ந்தவர், உஜ்ஜயினில் கி.பி 385ல் முக்தியடைந்தார்.

19. ஸ்ரீமார்த்தாண்ட வித்யாகணேந்திரசரஸ்வதி:
கோதவரி தீரத்தில் கி.பி 398ல் முக்திய டைந்தார்.

20. ஸ்ரீமூக சங்கரேந்திரசரஸ்வதி:-
வானசாஸ்திர வல்லுநர், காஞ்சிகாமாட்சியின் கடாக்க்ஷத்தால் பேசியவர், கோதவரி தீரத்தில் கி.பி 437, முக்தியடைந்தார்.

21. ஸ்ரீசந்திரசேகரேந்திரசரஸ்வதி:-
வடகர்நாடகத்தை (கொங்கண்) சேர்ந்தவர், காசியில் கி.பி 447ல் முக்தியடைந்தார்.

22. ஸ்ரீ போதேந்திரசரஸ்வதி:-
மராட்டிய மாநிலத்தை சேர்ந்தவர், ஜகந்நாத க்ஷேத்ரத்தில் கி.பி 481ல் முக்தியடைந்தார்.

23. ஸ்ரீசச்சித் சுகேந்திரசரஸ்வதி:-
ஆந்திரவிலுள்ள ஸ்ரீகாகுலத்தை சேர்ந்தவர், சுப்ரஹமண்ய பக்தர், ஜகந்நாதக்ஷேத்ரமருகில் கி.பி 512ல் முக்தியடைந்தார்.

24. ஸ்ரீசித் சுகேந்திரசரஸ்வதி:-
கர்நாடகத்தை(கொங்கண்) சேர்ந்தவர், இவர் கொங்கணத்திலேயே வாழ்ந்தார், ரத்னகிரியில் கி.பி 527ல் முக்தியடைந்தார்.

25.ஸ்ரீசச்சிதாநந்த கணேந்திரசரஸ்வதி:-
ஸ்ரீமுஷ்ணத்தை சேர்ந்தவர், கோகர்ணத்தில் கி.பி 548ல் முக்தியடைந்தார்.

26. ஸ்ரீப்ரஞான கணேந்திரசரஸ்வதி:-
பெண்ணாற்றங்கரையை சேர்ந்த ஊர், காஞ்சியில் கி.பி 565ல் முக்தியடைந்தார்.

27. ஸ்ரீசித் விலாசேந்திரசரஸ்வதி:-
ஹஸ்தகிரியை சேர்ந்தவர் (ஆந்திராவிலுள் ளது), காஞ்சியில் கி.பி 577ல் முக்தியடைந்தார்.

28. ஸ்ரீமஹாதேவ வேலேந்திரசரஸ்வதி:-
ஆந்திராவிலுள்ள பத்ராசலத்தை சேர்ந்தவர், கி.பி 601ல் காஞ்சியில் முக்தியடைந்தார்.

29. பூர்ண போதேந்திரசரஸ்வதி:-
காஞ்சியில் கி.பி 618ல் முக்தியடைந்தார்.

30. ஸ்ரீ போதேந்திர சரஸ்வதி:-
காஞ்சியில் கி.பி 655ல் முக்தியடைந்தார்.

31. ஸ்ரீ ப்ரம்மாநந்த கணேந்திரசரஸ்வதி:-
கடிலம் நதியிலுள்ள கிரமாத்தை சேர்ந்தவர், காஷ்மீர மன்னால் போற்றப்பட்டவர், காஞ்சியில் கி.பி 668, முக்தியடைந்தார்.

32. ஸ்ரீசிதாநந்த கணேந்திரசரஸ்வதி:-
காய்ந்த சருகுகளை உண்டே வாழ்ந்தவர், கி.பி 672ல் காஞ்சியில் முக்தியடைந்தார்.

33. ஸ்ரீ சச்சிதாநந்தேந்திரசரஸ்வதி:-
ஆந்திராவை சேர்ந்தவர், கி.பி 692ல் முக்தியடைந்தார்.

34. ஸ்ரீ சந்திரசேகரேந்திரசரஸ்வதி:-
வேகவதி நதிக்கரையிலுள்ள கிராமத்தை சேர்ந்தவர், காஞ்சியில் கி.பி 710ல் முக்திய டைந்தார்.

35. ஸ்ரீசித் சுகேந்திரசரஸ்வதி:-
வேதாசலத்தை சேர்ந்தவர், சஹ்யமலையில் கி.பி 737ல் முக்தியடைந்தார்.

36. ஸ்ரீசித் சுகாநந்தேந்திரசரஸ்வதி:-
பாலாற்றங்கரையை சேர்ந்த கிராமம், கி.பி 758ல் கஞ்சியில் முக்தியடைந்தார்.

37. ஸ்ரீவித்யா கணேந்திரசரஸ்வதி:-
சிதம்பரத்தில் கி.பி 795ல் முக்தியடைந்தார்.

38. ஸ்ரீஅபிநவ சங்கரேந்திரசரஸ்வதி:-
சிதம்பரத்தை சேர்ந்தவர், எல்லோராலும் போற்றப்பட்டவர், தர்க்க சாஸ்திரத்தில் வல்ல வர், காஷ்மீரநாட்டில் பீடமேறியவர், கி.பி 840ல் இமாலயத்தில் (ஆத்ரேய மலையில்)முக்தி யடைந்தார்.

39. ஸ்ரீ சத்சித் விலாசேந்திரசரஸ்வதி:-
கி.பி 873ல் காஞ்சியில் முக்தியடைந்தார்.

40. ஸ்ரீமஹாதேவேந்திரசரஸ்வதி:-
கர்நாடகத்தை சேர்ந்தவர், கி.பி 915ல் முக்தியடைந்தார்.

41. ஸ்ரீ கங்காதரேந்திரசரஸ்வதி:-
கர்நாடகத்தை சேர்ந்தவர், கி.பி 950ல் காஞ்சியில் முக்தியடைந்தார்.

42. ஸ்ரீ ப்ரம்மாநந்த கணேந்திரசரஸ்வதி:-
கி.பி 978ல் காஞ்சியில் முக்தியடைந்தார்,

43. ஸ்ரீஆனந்த கணேந்திரசரஸ்வதி:-
துங்கபத்திரா தீரத்தை சேர்ந்தவர், காஞ்சியில் கி.பி 1014ல் முக்தியடைந்தார்.

44. ஸ்ரீபூர்ண போதேந்திரசரஸ்வதி:-
கர்நாடகத்தை சேர்ந்தவர், கி.பி 1040. காஞ்சியில் முக்தியடைந்தார்.

45. ஸ்ரீபரம சிவேந்திரசரஸ்வதி:-
காஞ்சியில் கி.பி 1061ல் முக்தியடைந்தார்.

46 ஸ்ரீசந்திரானந்த போதேந்திர ஸ்ரஸ்வதி:-
கதாசரித சாகரத்தை எழுதியவர், கி.பி 1098ல் அருணாசலக்ஷேத்ரத்தில் முக்தியடைந்தார்.

47. ஸ்ரீசந்திரசேகரேந்திரசரஸ்வதி:-
மிகவும் போற்றப்பட்டவர், அருணாசல க்ஷேத்திரத்தில் கி.பி 1166ல் முக்தியடைந்தார்.

48. ஸ்ரீஅத்வைதாநந்த போதேந்திர சரஸ்வதி:-
பெண்ணாற்றங்கரையை சேர்ந்தவர், கி.பி 1200ல் சிதம்பரத்தில் முக்தியடைந்தார்.

49. ஸ்ரீமஹா தேவேந்திரசரஸ்வதி:-
தஞ்சாவூரை சேர்ந்தவர், கடில தீரத்தில் கி.பி 1247ல் முக்தியடைந்தார்.

50. ஸ்ரீசந்திர சூடேந்திரசரஸ்வதி:-
இவரும் கடில நதிதீரத்தில் கி.பி 1297ல் முக்தியடைந்தார்.

51. ஸ்ரீவித்யா தீர்த்தேந்திரசரஸ்வதி:-
பில்வாரண்யத்தை சேர்ந்தவர், கி.பி 1385ல் இமாலயத்தில் முக்தியடைந்தார்.

52. ஸ்ரீ சங்கராநந்தேந்திரசரஸ்வதி:-
திருவடைமருதூரை சேர்ந்தவர், கி.பி 1417ல் காஞ்சியில் முக்தியடைந்தார்.

53. ஸ்ரீபூர்ணாநந்த சதாசிவேந்திர சரஸ்வதி:
-நாகாரண்யத்தை சேர்ந்தவர், கி.பி 1498ல் காஞ்சியில் முக்தியடைந்தார்.

54. ஸ்ரீவ்யாசாசல மஹாதேவேந்திரசரஸ்வதி:-
காஞ்சியை சேர்ந்தவர், கி.பி 1507ல் வ்யாசா சலத்தில் முக்தியடைந்தார்.

55. ஸ்ரீசந்திர சூடேந்திரசரஸ்வதி:-
தென்னாற்காடு மாவட்டைத்தை சேர்ந்தவர், கி.பி 1524ல் காஞ்சியில் முக்தியடைந்தார்.

56. ஸ்ரீசர்வக்ஞ சதாசிவபோதேந்திரசரஸ்வதி:-
வடபெண்ணாற்றங்கரையை சேர்ந்தவர், கி.பி 1539ல் ராமேஸ்வரத்தில் முக்தியடைந்தார்.

57. ஸ்ரீ பரமசிவேந்திரசரஸ்வதி:
பம்பாதீரத்தை சேர்ந்தவர், மஹான் சதா சிவப்ரம்மேந்திராளின் குரு, கி.பி 1586ல் திருவெண்காட்டில் முக்தியடைந்தார்.

58. ஸ்ரீஆத்ம போதேந்திரசரஸ்வதி:-
விருத்தாசலத்தை சேர்ந்தவர், இவர் சதா சிவப்ரம்மேந்திராளை குருரத்னமாலிகாவை எழுத சொன்னவர், கி.பி 1638ல் தென்பெண் ணாற்றங்கரையில் முக்தியடைந்தார்.

59. ஸ்ரீபகவன்நாம போதேந்திரசரஸ்வதி:-
காஞ்சியை சேர்ந்தவர், நாமசங்கீர்த்தனத்தின் மகிமையை எடுத்துரைத்தவர், கி.பி 1692ல் கோவிந்தபுரத்தில் (கும்பகோணமருகில்) முக்தியடைந்தார்.

60. ஸ்ரீஅத்வைதாத்ம ப்ராகசேந்திரசரஸ்வதி:-
கி.பி 1704ல் காஞ்சியில் முக்தியடைந்தார்.

61. ஸ்ரீமஹாதேவேந்திரசரஸ்வதி:-
கி.பி 1746ல் திருவொற்றியூரில் முக்தியடைந்தார்.

62. ஸ்ரீசந்திரசேகரேந்திரசரஸ்வதி:-
இவர் காலத்தில் தான் போரினால். மடத்தை கும்பகோணத்திற்கு மாற்றப்பட்டது, கி.பி 1783ல் கும்பகோணத்தில் முக்தியடைந்தார்.

63. ஸ்ரீமஹாதேவேந்திரசரஸ்வதி:-
கும்பகோணத்தை சேர்ந்தவர், கி.பி 1813, கும்பகோணத்தில் முக்தியடைந்தார்.

64. ஸ்ரீ சந்திரசேகரேந்திரசரஸ்வதி:-
இவர் கோவிந்த தீக்ஷதர் வம்சத்தை சேர்ந்தவர், கி.பி 1851ல் கும்பகோணத்தில் முக்தியடைந்தார்.

65. ஸ்ரீசுதர்சன மஹாதேவேந்திரசரஸ்வதி:-
திருவடைமருதூரை சேர்ந்தவர், கி.பி 1891ல் இளையாத்தங்குடியில் முக்தியடைந்தார்.

66. ஸ்ரீசந்திரசேகரேந்திரசரஸ்வதி:-
உடையம்பாக்கத்தை சேர்ந்தவர், கி.பி 1907ல் கலவையில் முக்தியடைந்தார்.

67. ஸ்ரீமஹாதேவேந்திரசரஸ்வதி:-
ஏழுநாட்களே பீடத்தில் இருந்தார், கி.பி 1907ல் கலவையில் முக்தியடைந்தார்.

68. ஸ்ரீசந்திரசேகரேந்திரசரஸ்வதி (மஹா பெரியவா):
தென் ஆற்காடு மாவட்டமான விழுப்புரத்தில் மே 20, 1894ஆம் ஆண்டு அனுராதா விண்மீனில் கன்னட இசுமார்த்த பிராமணக் குடும்பத்தில் பிறந்தார். பெற்றோர் இவருக்கு இட்டபெயர் சுவாமிநாதன் என்பதாகும். காஞ்சியில் சனவரி மாதம் 8ம்நாள் 1994ல் முக்தியடைந்தார். இவர் சரியாக 100 வருடங்கள் வாழ்ந்து தனது முக்தியடைந்தவராவார்.

69. ஸ்ரீ ஜயேந்திர சரஸ்வதி:
திருவாரூர் மாவட்டம், இருள்நீக்கி என்ற கிராமத்தில் 1935 ஜூலைமாதம் 18ம் தேதி அன்று, சுப்ரமணியம் மகாதேவன் என்ற இயற்பெயரைக் கொண்டு பிறந்தார். ஜெயேந்திர சரஸ்வதி, தனது 19 வது வயதில், 22 மார்ச் 1954 அன்று காஞ்சி சங்கர மடத்தின் இளைய மடாதிபதியாகப் பொறுப்பேற்றார். பின்னர் 40 ஆண்டுகள் கடந்து, சந்திரசேகர சரசுவதியின் மறைவிற்குப் பின் 1994ம் ஆண்டில், காஞ்சி சங்கர மடத்தின் 69 வது பீடாதிபதியாகப் பொறுப்பேற்றார். 2018 பிப்ரவரிமாதம் 28ம் தேதி முக்தியடைந்தார்.

70. ஸ்ரீ விஜயேந்திர சரஸ்வதி:
திருவள்ளூர் மாவட்டத்திலுள்ள “தண்டலம்“ எனும் கிராமத்தில், 1969 ஆம் ஆண்டு, மார்ச் 13 இல் பிறந்தவர். சங்கரநாராயணன் என்ற இயற்பெயருடன் திகழ்ந்தவர் 1983 ஆம் ஆண்டு மே மாதம் 29 இல் தனது 14 ஆவது வயதில், அவரது முன்னைய 69 ஆவது சங்காரச்சார்யர் (குரு) இந்து சமயத்தின் காஞ்சி காமகோடி பீடாதிபதியான, செயந்திர சரசுவதி என்பவரின் (வாரிசாக) 70 ஆவது இளைய பீடாதிபதியாகப் பட்டம் ஏற்றுக்கொண்டார். 2018 பிப்ரவரி மாதம் 28ம் தேதி ஜெயேந்திரரின் முக்திக்குப்பின் 1 மார்ச் 2018ம் தேதி சங்கரமடத்தின் தலைமைப் பொறுப்பேற்றுள்ளார்

"உனக்கு ஏது இவ்வளவு பணம்?"...தன்மேல் நாவிதருக்கு உள்ள பக்தியை வெளிப்படுத்த வேண்டும் என்றே அந்தக் கேள்வியைக் கேட்ட மகாபெரியவா.

"உனக்கு ஏது இவ்வளவு பணம்?"...தன்மேல் நாவிதருக்கு உள்ள பக்தியை வெளிப்படுத்த வேண்டும் என்றே அந்தக் கேள்வியைக் கேட்ட மகாபெரியவா.

( "சாமி..எல்லோரையும் போல உங்களுக்கு என்னால ஏதும் கொண்டுவந்து தரமுடியலையேன்னு, ரொம்ப வருத்தமா இருந்துச்சுங்க.அதனால என்னோட குடிசையை வித்துட்டேங்க.!" -நாவிதரின் பதில். 

தொகுப்பு-வெ-ஐஸ்வர்யா
தட்டச்சு-வரகூரான் நாராயணன்.
நன்றி-. குமுதம் லைஃப் 

மகா பெரியவா ஆந்திரா பக்கம் பாதயாத்திரை செய்து கொண்டிருந்த சமயம் அது அப்போது ஒருநாள் பௌர்ணமி வந்தது.
சன்யாச தர்மப்படி பௌர்ணமி நாளில் வபனம் (க்ஷவரம் செய்து முடிகளை அகற்றுவது) செய்து கொள்ள வேண்டும். ஆசார்யா யாத்திரை செய்து கொண்டிருந்ததால், தெலுங்கரான நாவிதர் ஒருவரை அதற்காக அழைத்துக் கொண்டு வந்தார்கள்..
ஆந்திராவில் சுற்றுவட்டாரத்திலேயே மகாபெரியவா,மேலும் சில மாதங்கள் யாத்திரை செய்ததால், அடுத்தடுத்த பௌர்ணமி நாட்களிலும் அதே நாவிதர் வந்து வபனம் செய்தார். பிறகு ஒரு கட்டத்தில் அந்த நாவிதர் காஞ்சி மடத்திற்கு அழைத்து வரப்பட்டு,பெரியவா சேவைக்கு அமர்த்தப்பட்டார். ஆரம்பத்தில் மகாபெரியவாளின் மகத்துவம் எதுவும் அவருக்குத் தெரியாது. யாரோ ஒரு சன்யாசிக்குத்தான் வபனம் செய்கிறோம் என்பதுபோல்தான் அவர் இருந்தார்
ஆனால், நாளாக நாளாக எத்தனை எத்தனையோ ஜன்மாக்களில் செய்த பலனால், மகானைத் தொட்டுத் திருத்தொண்டு செய்யும் பாக்கியம் கிடைத்திருக்கிறது என்று உணர்ந்து கொண்ட அவர், அதனால் பூரண பக்தியோடு வந்து, மிகுந்த சிரத்தையோட பணி செய்தார்.
அப்படி வந்த சமயங்களில் எல்லாம், பக்தர்கள் பலரும் பரமாசார்யாளுக்கு பலப்பல காணிக்கைகளைத் . தருவதைப் பார்த்தார். மகாபெரியவாளுக்கு தானும் ஏதாவது தரவேண்டும் என்ற ஆசை, அவருக்குள் தோன்றி வேகமாக வளரத் தொடங்கியது.
மகா பெரியவாளுக்கு ஏழ்மையான இந்த பக்தர் எதைக் கொண்டு வர முடியும்? காவியேறிய துணியில் நிறைய புற்று மண்ணை மூட்டையாகக் கட்டி,அதையும் மாங்குச்சியையும் (இவை இரண்டும் மகான் உபயோகிப்பவை) ஒவ்வொரு முறையும் எடுத்துவருவார். ஆசார்யா முன் அதை சமர்ப்பித்துவிட்டு, தன் பணியைச் செய்துவிட்டு விடைபெறுவார்
பெரியவா முன் அவர் விரும்பாமலேயே பக்தர்கள் சமர்ப்பிக்கும் பழங்கள், பாதாம், முந்திரி,பிஸ்தா போன்றவை, விலை உயர்ந்த சால்வைகள்,தங்க நாண்யங்கள், இத்யாதி, இத்யாதியான பலப்பல கணிக்கைகளுக்கு இடையே, நாவிதர் சமர்ப்பித்துச் செல்லும் அழுக்கு மூட்டையும் இருக்கும் .பக்தியோட அளித்த அதுவே மகாபெரியவாளுக்கு மகத்தான காணிக்கையாகத் தெரியும்.
ஆனால், நாவிதர் அதனை உணரவில்லை. வழக்கம்போல் ஒரு பௌர்ணமியன்று வந்தவர், அன்று புற்றுமண் வைத்து தட்டில்,விலை உயர்ந்த பழங்கள், தேங்காய், திராட்சை என பலப்பல காணிக்கைகளோடு, கொஞ்சம் ரூபாய் நோட்டுக்களையும் வைத்து எடுத்து வந்து சமர்ப்பித்தார்.
வழக்கம்போல்,மடத்து தொண்டர் ஒருவர், அந்த மூங்கில்தட்டை எடுத்துச் சென்று மகான் முன் சமர்ப்பித்தார். இருந்ததை இருந்தவாறே அறியும் மகானுக்கு அது யார் தந்தது என்று தெரியாதா என்ன? இருந்தாலும் அதைக் காட்டிக் கொள்ளாமல், " இன்னிக்கு அந்த தெலுங்கர் வரலையோ?" என்று அறியாதவர் போல கேட்டார்
அவர்தான் கொண்டுவந்து இதை சமர்ப்பித்தார் என்று தொண்டர்கள் சொல்ல, கொஞ்சம் தொலைவில் நின்றிருந்த அந்த நாவிதரைப் பார்த்தார் மகான்."உனக்கு ஏது இவ்வளவு பணம்?"...தன்மேல் அவருக்கு உள்ள பக்தியை வெளிப்படுத்த வேண்டும் என்றே அந்தக் கேள்வியைக் கேட்டார்
"சாமி..எல்லோரையும் போல உங்களுக்கு என்னால ஏதும் கொண்டுவந்து தரமுடியலையேன்னு, ரொம்ப வருத்தமா இருந்துச்சுங்க.அதனால என்னோட குடிசையை வித்துட்டேங்க.!"
"குடிசைன்ன அதுல நீ மட்டும்தான் இருந்தியோ?" மகானின் குரலில் கனிவு தெரிந்தது.
"இல்லீங்க,பொண்டாட்டி,குழந்தைகளோடதான் இருக்கேன்..அவங்களைத் தெருவுல ஒரு மூலையில இருக்கச் சொல்லிட்டு வந்திருக்கேன்க,!"
அவர் சொல்லி முடிக்க, அங்கிருந்த மற்ற பக்தர்களுக்கு, மகாபெரியவா மீது நாவிதர் வைத்திருந்த பரிபூரண பக்தி தெரியவந்தது. அவரது திருப்பணிக்கு நிகராக தாங்கள் எதையுமே செய்ய முடியாது என்று புரிந்து கொண்ட அவர்களின் நெஞ்சம் நெகிழ்ந்து கண்களில் நீர் நிறைந்தது.
குடும்பத்தையே தெருவில் நிறுத்திவிட்டு உடைமைகள் அத்தனையையும் தன் மீது கொண்ட பக்திக்காக சமர்ப்பித்து நிற்கும் நாவிதரின் பக்தி மேன்மையை அனைவரும் அறிய வேண்டும் என்பதற்காக மகான் நடத்திய நாடகம்தான், "தெலுங்கர் வரலையா?" என்று அவர் கேட்டது என்பதைப் புரிந்து கொண்ட எல்லோரும், ஜயஜய சங்கர, ஹரஹர சங்கர என்று குரல் எழுப்பினார்கள்.
அடியார்க்கு வீடுபேறு தரவல்ல ஈசனின் அம்சமான மகாபெரியவா, தன்னிடம் பரிபூரண பக்தி கொண்டிருந்த அந்த நாவிதருக்கு நிரந்தரமானதொரு வீட்டைக் கட்டித் தரும்படி உத்தரவிட்டார். அது, கடவுளின் குரலாகவே கேட்டது அந்த நாவிதருக்கு.

Kashmir and Kanchi Kamakoti Pitham through the ages

Kashmir and Kanchi Kamakoti Pitham through the ages

Bhagavan Sadashiva, from His Guru svarupa of Dakshinamurti, was born about two thousand and five hundred years ago in the village Kaladi in Kerala. He took this avatara seeing dharma on the descent everywhere due to the increase of adharma, and thereby restored dharma to its former strength. To ensure the continued protection of this dharma parampara, He established four pitha-s in the four directions of Bharata and appointed four of His shishya-s as the Acharya-s there. He Himself, however, stayed at the Sharada Matha in Kanchi as the Acharya of the Sarvajna Pitha which derives its spiritual power directly from Devi Kamakshi, who is also called Kamakoti. He also attained Siddhi at Kanchi in front of Devi Kamakshi. These facts are given to us by respected texts such as Shiva Rahasya and all noble-minded souls have accepted this.

Kanchi is also known as Southern Kashmir. Just as the Veda Vidya-s are excellently preserved in Kanchi, even in Kashmir it was previously so. Thus there is much relating Kanchi, and especially the Kanchi Kamakoti Pitha, to Kashmir. Some relevant details are given here as far as we were able to collect from different works.

 

There is no doubt that the first Acharya of the Kamakoti Pitham Shrimad Adya Shankara Bhagavatpada (509-477 BCE) has been to Kashmir. The Kashmir king Gopaditya (417-357 BCE) built a temple for Shri Shankara Bhagavatpada in Shrinagar in view of the fact that the Acharya had been to Kashmir only a short time before his rule. (Ref: A Short History of Kashmir, Gwasha Lal, 1932.)

Shri Sureshvaracharya who is respected as the second Kamakoti Acharya and supervised the Pithadhipatya from 477 to 407 BCE was born in Kashmir. Punya Shloka Manjari which is summarizes the lives of the Acharya-s of the Kamakoti Pitha says about Shri Sureshvara: “gauḍaḥ kāśmīrajanmā”. Of the five Gauda-s – Sarasvata, Kanyakubja, Gauda, Utkala and Maithila – He was a Kanyakubja Gauda in His purvashrama i.e. before sannyasa. The father of Shri Sureshvara, Himamitra, was a Rajaguru of the Kashmir king.

The sixteenth Acharya Shrimad Ujjvala Shankarendra Sarasvati (329-366 CE), after having curbed those hindering Sanatana Dharma during his tenure as Pithadhipati, attained Siddhi in Kashmir. Punya Shloka Manjari states: “vimatān āmūlam unmūlayan ākāśmīram agān-mahāyatir iti khyātyojjvalaḥ śaṅkaraḥ”. His Siddhi place in Kashmir was called Kalapura. It came to be known as Ujjvala Mahayati Pura because of His Siddhi there. Punya Shloka Manjari states this as: “apa-harṣa-śokam ajaram brahmaiva yaḥ śāsvataṃ kāśmīreṣu kalāpure yad adhunā (a)pyākhyāyate (a)syākhyayā”.

There is a stotra in praise of the Acharya Parampara named Guru Ratna Mala authored by the great Yogi Sadashiva Brahmendra. Its commentary Sushama states regarding the seventeeth Acharya Shrimad Gauda Sadashivendra Sarasvati (366-374 CE) that He was the son of a Kashmir minister named Deva Mishra Sharma. This Deva Mishra was excessively attached to the Jaina religion. However, the Acharya even as a child strongly asserted the greatness of the Sanatana Dharma and the Advaita Siddhanta. Enraged by this, the Jaina-s threw the child into the Sindhu river. The river, however, bore Him with affection on a lotus leaf and carried Him to one Bhurivasu Sharma, resident of Pushpapura, who was in desire of a son and had descended into the river for his ablutions. Bhurivasu Sharma then brought up the child. Later the Acharya received sannyasa from Acharya Ujjvala Shankara when He came to Kashmir. After the Siddhi of the Guru, He taught the Advaita Vedanta Brahma Sutra Bhashya to His shishya-s about fifty times in just eight years, and later attained Siddhi at Tryambakeshvara in Maharashtra.

The eighteenth Acharya Shrimat Surendra Sarasvati (374-384 CE) visited the court of the Kashmir king Surendra. There was a notorious hedonist there named Durdidivi who was spreading wicked practices. The Acharya defeated him in debate. The Deva Guru Brihaspati by His yogic powers then came there in the form of a Charvaka and argued in support of Durdidivi (in order to bring out the greatness of the Acharya). The Acharya defeated even Him, and thus re-established Sanatana Dharma and Advaita. The king Surendra then expressed his respect to the Acharya and donated land to the Shrimatha.

The relation of the twentieth Acharya Shrimad Muka Shankarendra Sarasvati (397-436 CE) is as follows. A certain Brahmana brahmachari by name Matrgupta – who was also a poet – was doing services during the time of puja to the Acharya. He was excessively proud of his ability as a poet. To rid him of this pride, the Acharya made the caretakers of the horses and elephants of the Shrimatha, by name Ramila and Menthaka, poets by His graceful glance alone. Upon seeing this, Matrgupta realized that worldly skills like poetry can be attained or lost in a split second.

In those days, Harsha Vikramaditya was the Chakravarti of Ujjaini and bore high respect for the Acharya. To his court, the Acharya sent Matrgupta as court-poet. The king had much affection for Matrgupta. In the meanwhile, Hiranya, the Kashmir king of that time, by name passed away without issue. His brother was Toramana, who also met with an untimely death. Toramana’s wife Anjana was pregnant at that time, and she took refuge in a potter’s house. There she gave birth to a son by name Pravarasena.

Upon Hiranya’s death, his ministers requested the Ujjaini Chakravarti Harsha Vikramaditya to ensure the security of the Kashmir kingdom. The Chakravarti sent Matrgupta – as a fitting honour in recognition of the excellence of his poetry – to be the Kashmir king. In accordance with this Matrgupta ruled there for five years. Upon hearing of Harsha Vikramaditya’s death, Matrgupta became disinterested in worldly matters. Making Pravarasena the Kashmir king, as he was the nephew of the previous king Hiranya and hence had the right to the throne, Matrgupta returned to his Guru Shri Muka Shankara and took sannyasa.

In those days, those wishing to go on pilgrimage to the holy kshetra-s in Kashmir found it very difficult because of the dense forests of the mountainous Kashmir region. Seeing this, the Acharya was filled with compassion for the pilgrims and had Pravarasena refine the forest path into a highway and named it Sushama. This fact had been mentioned by all those who had received the anugraha of the Acharya such as Matrgupta, Ramila, Menthaka and Pravarasena in their respective works.

We come to know of these details from Sushama, the commentary of Guru Ratna Mala, and from the works of the well-known Andhra research scholar Kota Venkatachalam. The twenty-first Acharya Shrimad Jahnavi Chandrachudendra Sarasvati (436-446

CE) was, as mentioned before, known previously as Matrgupta. After having ruled over Kashmir for sometime, He took sannyasa. Spending ten years in penance on the banks of the Ganga, He attained Siddhi there.

The thirty-first Acharya Shrimat Sheelanidhi Brahmanandaghanendra Sarasvati (654-667 CE) was object of the devotion of the Brahmana Kashmir king Lalitaditya. This king conquered all of Bharata Varsha. In the course of his travels of conquest, he came to Kanchi, and having reached the Kamakoti Pitha, he stayed there for quite some time in the seva of the Acharya. Mahakavi Bhavabhuti had mentioned this in his work named Mahapurusha Vilasa. This we come to know from Guru Ratna Mala and other such works.

The thirty-second Acharya Shrimat Chidanandaghanendra Sarasvati (667-671 CE) was also highly respected by the same Lalitaditya. After His Guru having attained Siddhi, this Acharya had Lalitaditya establish an annadanashala in Kashmir after the purvashrama name of His Guru – Jyeshtha Rudra. In that annadanashala food was provided for lakhs of pilgrims. The Acharya also had Lalitaditya place on the Karnataka throne the orphaned son of the former queen of that kingdom who had lost her life during his conquest.

When the thirty-fourth Acharya Shrimat Chandrashekharendra Sarasvati (691- 709 CE) came to Kashmir he defeated an atheist by name Chakuna who, in the name of spreading the Jaina religion was obstructing the Sanatana Dharma. Thus the Acharya re- established the Shastric Dharma in Kashmir.

In the days of the thirty-eighth Acharya Shrimad Dhira Shankarendra Sarasvati better known as Abhinava Shankara (788-839 CE), the durmata-s of mleccha-s (the malpractices of those devoid of Sanatana Dharma) had spread all over Bharata. In the course of His vijaya yatra-s (tours of victory over adharma) as if another avatara of Shri Adya Shankara, He re-established Sanatana Dharma and Advaita Siddhanta everywhere. In Kashmir in those days there was a great pandita by name Bhattodbhata who was undefeatable, having defeated eight other great pandita-s. The Acharya, however, upon coming to Kashmir, won over Bhattodbhata in debate, and ascended the Sarvajna Pitha in Kashmir in front of the Vagdevi Sharada. This is mentioned in Guru Ratna Mala, Sushama and many works such as Shankarendra Vilasa and Sadguru Santana Parimala quoted by Sushama. This Acharya attained Siddhi in the Himalayas.

During the reign of the forty-sixth Acharya Shrimat Sandrananda Bodhendra Sarasvati (1060-1097 CE) mleccha-s were (once more) causing trouble to the Sharada Shrimatha. In accordance with the Acharya’s wish to protect those around Him, the minister of the Kashmir king Kalasheshvara drove away the trouble-making mleccha-s. This Acharya attained Siddhi at Arunachala (Tiruvannamalai in Tamil Nadu).

In the time of the forty-seventh Acharya Shrimat Chandrashekharendra Sarasvati (1097-1165 CE), there was in Kashmir a Jain king named Kumarapala. He was misguided by the Jaina leader Hemacharya. The Acharya, upon visiting that Kashmir king’s court, clearly explained the Advaita Tattva, defeated Hemacharya in debate and re- established dharma in Kashmir (once more).

The forty-eighth Acharya Shrimad Advaitananda Bodhendra Sarasvati (1165- 1199 CE) had debated with, won over and were highly respected by the well-known Kashmiri Shaivaite Abhinava Gupta.

We have given a few examples of the various relations that have existed between Kashmir and the Kanchi Kamakoti Pitha as is learnt from the works such as Guru Ratna Mala, Sushama and Punya Shloka Manjari. It is highly likely that more research will uncover many more such relevant facts.

                                                                           -0-0-0

 

Sourece: www.kamakoti.org